The Third Day @ AIS

19/04/2555 @ AIS (Episode I : Preparation)

ตื่นเช้ามาแบบสะลึมสะลือเพราะเมื่อคืนนอนดึก ทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ ไปรอรถเมล์ตั้งแต่หกโมงห้าสิบ ทันใดนั้นก็เห็นรถเมล์สายแปดสีชมพูแสนสดใสวิ่งมาแต่ไกล ผู้เขียนจึงเอื้อมมือออกไปโบก แต่มันเสือกไม่จอดป้าย วิ่งผ่านไปซะงั้น - -" รอซักพัก สายแปดสีฟ้าขาวอีกคันก็มา คราวนี้ดีหน่อย เห็นจอดรับคนมาแต่ไกล ท่าจะใจดี พอมาถึงใกล้ๆ ผู้เขียนก็โบกเรียกอย่างดี ขึ้นรถด้วยความสบายใจ แต่หารู้ไม่ว่าวันนี้จะซวยยิ่งกว่าเมื่อวาน ตาลุงคนขับรถคนนี้ขับรถได้อืดโคด ขับช้ากว่าคันเมื่อวานซะอีก จอดทุกป้าย ไม่มีคนลงไม่มีคนโบกก็ยังจะจอด ขับชิดซ้ายตลอด ไม่เหยียบคันเร่ง ไม่มีท่าทีว่าจะแซงใดๆ จนรถสายแปดด้วยกันเองแซงน็อครอบไปประมาณ 4 คัน หนึ่งในนั้นก็มีรถแอร์ว่างๆด้วย เห็นแล้วเศร้ามาก วันนี้เลยมาถึงบริษัทช้ากว่าปกติแบบสุดๆ ประมาณ 8.10 น. ได้ ซึ่งต่างจากวันแรกครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว

หลังจากหัวเสียในช่วงเช้า ก็ขึ้นไปบนแผนก ทักทายพี่ๆทุกคน ซึ่งพวกพี่ๆก็มาทำงานก่อนเวลาเหมือนเดิมอีก ผู้เขียนนึกขึ้นได้ว่า ก่อนกลับบ้านเมื่อวานนี้ พี่เลี้ยงได้บอกกับผู้เขียนก่อนกลับบ้านว่า วันนี้จะสอนงานให้ ผู้เขียนจึงเดินเข้าไปถามพี่เค้าเกี่ยวกับงาน พี่เลี้ยงจึงให้เอกสารมาชุดใหญ่ พร้อมกับวิดีโอคลิปที่รวมความรู้ด้านเน็ตเวิร์คสายเทเลคอมทั้งหมด มาให้ผู้อ่านช่วยสรุปสั้นๆ เกี่ยวกับหลักการ วิธีการทำงานและอุปกรณ์ที่จำเป็นในการสื่อสารผ่านระบบ GSM, GPRS และ 3G ซึ่งคล้ายๆกับที่เรียนเมื่อวานแต่ลงรายละเอียดเจาะลึกกว่าเดิมมาก ผู้เขียนก็นั่งอ่านไปดูวิดีโอไปทำสรุปไป ซึ่งผู้เขียนคิดว่าทำแบบนี้มันก็เพลินดีนะ เพราะโดยส่วนตัวชอบอ่านและสรุปใจความสำคัญอยู่แล้ว ข้อดีคือได้เรียนรู้ระบบใหม่ๆ ที่ไม่สามารถหาความรู้นี้ได้ในห้องเรียน ส่วนข้อเสียคือความรู้ที่ได้เรียนมาไม่ได้เอามาพัฒนาต่อยอด ไม่ได้ฝึกฝนและไม่ได้ใช้ประโยชน์เลย (-0-)

พอพักเที่ยง พี่ที่อยู่ในทีมทำงานเดียวกันก็ชวนออกไปกินข้าวข้างนอกบริษัท เพราะพี่หัวหน้าทีมเลี้ยง !!! พี่เค้าใจดีมาก (แต่ดูจะชอบพูดจาภาษากันเองเกินไปนิดนึง -*-) ทุกคนในทีมไปกินเลี้ยงกันที่ร้าน ไดจัง ซึ่งเป็นร้านย่างเนื้อ หมู ไก่ กุ้ง ปลา หมึก บลาๆๆๆ ซึ่งผู้เขียนเดาว่าน่าจะเลี้ยงต้อนรับนักศึกษาฝึกงาน ซึ่งก็คือตัวผู้เขียนเองกับพนักงานใหม่ในทีม ซึ่งอาหารประเภทนี้ผู้เขียนก็กินไม่ค่อยบ่อยนัก เพราะผู้เขียนเป็นคนใจร้อน ย่างเนื้อทีไรก็ไม่เคยสุก ต้องเอามากินก่อนซะงั้น (ประมาณว่ารอไม่ไหวแล้วว ก็มันหิวหนิ -3-) แถมเพิ่งรู้มาว่า ร้านนี้เค้าเป็นบุฟเฟต์ ผู้เขียนดันสั่งแต่ของถูกๆ แถมสั่งน้อยด้วย รู้งี้น่าจะเพิ่มน้ำเพิ่มของหวาน ไม่ก็สั่งแซลมอนมาเยอะๆดีกว่า เสียดายง่ะ ตั้ง 450 ต่อคน T^T

พอซักประมาณบ่ายโมงก็ต้องไปปฐมนิเทศต่อที่อาคารหลักของบริษัท ผู้เขียนวิ่งหาป้ายรถเมล์ซะเหนื่อยเลย เพราะป้ายรถเมล์มันอยู่ห่างจากร้านมาก การปฐมนิเทศช่วงบ่ายก็ไม่มีอะไรมาก มีพี่ๆฝ่าย HR มาแนะนำกฎระเบียบนิดๆหน่อยๆ แล้วก็พูดเรื่องการไปเข้าค่าย มีการจับบัดดี้และเทคแคร์บัดดี้ระหว่างค่าย ทีแรกผู้เขียนก็เฉยๆนะ แต่พอฟังพี่เค้าบรรยายจบแล้วทำไมมีความรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากไป เพราะผู้เขียนไม่ได้อยู่กับเพื่อนที่รู้จักเลยไง แย่จัง v_v

พอปฐมนิเทศเสร็จประมาณซักเกือบหกโมงก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน รถติดมากๆๆ แถมลงรถเมล์ผิดป้ายอีก นั่งเลยอ้อมไปไหนก็ไม่รู้ จนกว่าจะถึงบ้านก็เกือบสามทุ่ม วันนั้นเหนื่อยทั้งกายและใจ พรรณนาว่าไม่อยากไป ขอให้เจ็บป่วยจนไปไม่ได้ (ซะงั้นอ่ะ -0-) แต่สุดท้ายก็ต้องทำใจไปร่วมกิจกรรม จัดกระเป๋าพร้อมหาของให้บัดดี้และบัดเดอร์ (ก็เอาของในบ้านนั่นแหละ พอดีมีเยอะ)